دوستان خوب و عزیزم سلام
از اونجایی که مرتبا ایملهایی بدست من میرسه که درمورد سفر با دوچرخه و میزان آمادگی لازم و تمرینات متناسب با اون میپرسن تصمیم بر این شد که اینجا یه مباحثی پیرامون سفر با دوچرخه مطرح کنم .
۱ - مشکلات سفر با دوچرخه
مشکلات این نوع گردشگری را تسامحا میتوان به سه دسته تقسیم بندی کرد
الف) مربوط به دوچرخه
مهمترین بخش دوچرخه در این کلاس از دوچرخه سواری زین میباشد و علت آنهم طی مسافتهای طولانی و بدون وقفه بروی زین میباشد که در صورت مناسب نبودن جنس و شکل و ارتفاع زین میتواند باعث ایجاد عوارض جدی و حتی غیر قابل برگشت برای دوچرخه سوار شود . زین باید از جنس نرم و دارای سطح تقریبا وسیع باشد همچنین شکل آن بنحوی باشد که در مسافتهای طولانی به سر استخوانهای لگن و لوله های ادراری مخصوصا در مردان فشار وارد نیاورد .
قسمت بعدی بدنه و فرمان میباشد . فاصله زین تا فرمان و در واقع طول بدنه باید بقدری باشد که دوچرخه سوار نه بیش از حد به سمت جلو خم شود و نه در حالت عمودی بر زین قرار گیرد بلکه در حالت کشیدگی دستها زاویه ای حدود ۴۵ درجه بین بدن دوچرخه سوار و بدنه دوچرخه وجود داشته باشد . از طرف دیگر طول فرمان باید حدود یک و نیم برابر عرض شانه سوار خود باشد . بدیهی است عدم رعایت دو عامل فوق میتواند باعث ایجاد دردهای غیر قابل تحمل در مسیرهای طولانی در ناحیه شانه ها و کمر گردد .
فاصله زین تا رکاب یا ارتفاع بدنه هم بسیار حائز اهمیت میباشد بصورتیکه هنگام رکاب زدن زانوها در حالت راحتی قرار داشته باشند یعنی در حالت بالا آمدن بیش از اندازه خم نشده و در حالت پایین رفتن کاملا کشیده نشوند . زانوها باید در بالاترین حالت زاویه ای در حدود ۹۰ درجه و در پایین ترین حالت در حدود ۱۶۰ درجه داشته باشند .
قسمت بعدی که شاید به نظر بعضی مهمترین باشد اما به نظر من نه مربوط به سیستم محرکه دوچرخه شامل خودرو و طبق و زنجیر میباشد که روانی حرکت را تضمین میکند و مشخص است که هرچه تنظیم تر حرکت روانتر . گاهی پیش میآید که مسیری ده متری برای گردشگر سخت تر از ده کیلومتر است و اینجاست که نقش مجموعه محرکه دوچرخه آشکار میگردد .
قسمت بعدی مربوط به تعویض دنده میباشد که بیشتر در مسیرهای کوهستانی دارای اهمیت ویژه است و باید هماهنگ و تنظیم شده باشد . البته استفاده از شانژمانهای جلو و عقب دارای قانون خاصی است که استفاده نادرست نه تنها باعث فرسایش قطعات و تاب برداشتن چرخ دنده ها که باعث عدم بازدهی لازم هم میگردد .
در سفرهای طولانی معمولا میزان بار و تجهیزات دوچرخه سوار بسیار بیش از میزان معمول در سفرهای کوتاه است . تجهیزاتی مانند چادر و کیسه خواب ٬ امکانات گرمایشی و پخت و پز ٬ لوازم تعمیراتی دوچرخه ٬ جیره خوراکی چند روزه ٬ پوشاک مناسب فصل و شب خوابی و تجهیزاتی از این دست که همواره باید همراه گردشگر با دوچرخه باشد و بدین سبب وجود قطعات و امکاناتی برای حمل بار ضروری می باشد . تجهیزات حمل بار به چهار دسته حمل بر پشت یا بدن ( کوله پشتی یا کیف کمری ) ٬ حمل کننده های متصل به دوشاخ جلو ٬ خورجین ترکبند ٬ و یدک کشهای متصل به پشت دوچرخه تقسیم میگردد . هریک از این امکانات حمل بار مزایا و معایب خاص خودشان را دارند . کوله پشتیها و کیفهای کمری برای بارهای بسیار سبک و تغذیه های دم دستی و تنقلات مناسب است اما عیب آن فشار مستقیم بروی بدن به علت تماس مستمر با سطح بدن و تشدید تعریق در قسمتهای قرارگیری میباشد . سیستمهای حمل بار در جلو و پشت امکان حمل بارهای سنگین را فراهم میکند اما مشکل آن فشار مستقیم بروی لاستیک جلو و عقب میباشد همچنین کمی تعادل و امکان مانور در پیچها . یدک کشها نیز دارای خواص خود هستند . عدم فشار عمودی بر لاستیکها در نتیجه پایین آمدن خطر ترکیدگی آنها و همچنین توانایی حمل بارهای حجیم یا سنگین مزیت آنها و سختی راندن بخصوص در مسیرهای پر دست انداز عیب آن است . آنچه مشخص است مزایا و معایب هر یک از سیستمهای حمل بار نسبی است و هر گردشگر باید با توجه به شرایط مسیر و آمادگیهای جسمانی خویش از میان آنها انتخاب کند . علت توجه و توضیح ویژه این قسمت اهمیت ویژه آن در سفرذ با دوچرخه میباشد . به نظر اینجانب زین و سیستم حمل بار مهمترین قسمتهای یک دوچرخه گردشگری میباشند .
سلام . اگر راهنمائی کنید که دوچرخ و وسایل مورد نیاز را از کجا تهیه کنیم (همشهری هستیم :-) ) ممنون میشم . به وبلاگ من هم سر بزنید خوشحال می شم. موفق باشید .
سلام لطفا در مورد ملزومات سفر و تمرینات قبل از ان توضیح دهید .
سلام وبلاگ خوبی دارید لطفا به وبلاگم سری بزنید واون ولینک کنید